16.《望岳》杜甫(唐)
岱宗夫(fú)如何,齐鲁青未了(liǎo)。造化钟神秀,阴阳割昏晓。荡胸生曾云,决眦(zì)入归鸟。会当凌绝顶,一览众山小。
17.《春望》杜甫(唐)
国破山河在,城春草木深。感时花溅泪,恨别鸟惊心。烽火连三月,家书抵万金。白头搔更短,浑(hún)欲不胜簪(zān)。
18.《登高》杜甫
风急天高猿啸(xiào)哀,渚(zhǔ)清沙白鸟飞回。无边落木萧(xiāo)萧下,不尽长江滚滚来。万里悲秋常作客,百年多病独登台。艰难苦恨繁霜鬓(bìn),潦倒新停浊(zhuó)酒杯。
19.《茅屋为秋风所破歌》杜甫(唐)
八月秋高风怒号(háo),卷我屋上三重茅。茅飞渡江洒江郊,高者挂罥(juàn)长林梢(shāo),下者飘转沉塘坳(ào)。
南村群童欺我老无力,忍能对面为盗贼,公然抱茅入竹去。唇焦口燥呼不得,归来倚(yǐ)杖自叹息。
俄顷风定云墨色,秋天漠漠向昏黑。布衾(qīn)多年冷似铁,娇儿恶卧踏里裂。床头屋漏无干处,雨脚如麻未断绝。自经丧(sānɡ)乱少睡眠,长夜沾湿何由彻!
安得广厦(shà)千万间,大庇(bì)天下寒士俱欢颜!风雨不动安如山。呜呼!何时眼前突兀见
(xiàn)此屋,吾庐独破受冻死亦足!
20.《燕歌行》高适(唐)
汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。男儿本自重横行,天子非常赐颜色。摐(chuānɡ)金伐鼓下榆关,旌旆(pèi)逶迤(wēiyí)碣石间。校(xiào)尉羽书飞瀚海,单(chán)于猎火照狼山。山川萧条极边土,胡骑凭陵杂风雨。战士军前半死生,美人帐下犹歌舞!大漠穷秋塞草腓(féi),孤城落日斗兵稀。身当恩遇恒轻敌,力尽关山未解围。铁衣远戍辛勤久,玉箸(zhù)应啼别离后。少妇城南欲断肠,征人蓟(jì)北空回首。边庭飘飖(yáo)那可度,绝域(yù)苍茫更何有!杀气三时作阵云,寒声一夜传刁(diāo)斗。相看白刃血纷纷,死节从来岂顾勋(xūn)?君不见沙场征战苦,至今犹忆李将军!
21.《白雪歌送武判官归京》岑参(唐)
北风卷地白草折,胡天八月即飞雪。忽如一夜春风来,千树万树梨花开。散入珠帘湿罗幕,狐裘(qiú)不暖锦衾(qīn)薄。将军角弓不得控,都护铁衣冷难着(zhuó)。瀚(hàn)海阑干百丈冰,愁云惨淡万里凝(nínɡ)。中军置酒饮归客,胡琴琵琶与羌(qiānɡ)笛。纷纷暮雪下辕门,风掣(chè)红旗冻不翻。轮台东门送君去,去时雪满天山路。山回路转不见君,雪上空留马行处。
22.《酬乐天扬州初逢席上见赠》刘禹锡(唐)
巴山楚水凄凉地,二十三年弃置身。怀旧空吟闻笛赋,到乡翻似烂柯(kē)人。沉舟侧畔(pàn)千帆(fān)过,病树前头万木春。今日听君歌一曲,暂凭杯酒长精神。
23.《钱塘湖春行》白居易(唐)
孤山寺北贾(jiǎ)亭西,水面初平云脚低。几处早莺争暖树,谁家新燕啄(zhuó)春泥。乱花渐欲迷人眼,浅草才能没(mò)马蹄。最爱湖东行不足,绿杨阴里白沙堤(dī)。
24.《观刈麦》白居易(唐)
田家少闲月,五月人倍忙。夜来南风起,小麦覆陇黄。妇姑荷(hè)箪食,童稚携壶浆。相随饷
(xiǎnɡ)田去,丁壮在南冈。足蒸暑土气,背灼炎天光。力尽不知热,但惜夏日长。复有贫妇人,抱子在其旁。右手秉(bǐnɡ)遗穗(suì),左臂悬敝筐。听其相顾言,闻者为悲伤。家田输税尽,拾此充饥肠。今我何功德,曾不事农桑。吏禄三百石(dàn),岁晏有余粮。念此私自愧,尽日不能忘。