25.《琵琶行》白居易(唐)
元和十年,予左迁九江郡(jùn)司马。明年秋,送客湓浦(pénpǔ)口,闻舟中夜弹琵琶者,听其音,铮铮然有京都声。问其人,本长安倡(chānɡ)女,尝学琵琶于穆、曹二善才,年长色衰,委身为贾(ɡǔ)人妇。遂命酒,使快弹数曲。曲罢悯然,自叙少小时欢乐事,今漂沦憔悴,转徙(xǐ)于江湖间。予出官二年,恬(tián)然自安,感斯人言,是夕始觉有迁谪(zhé)意。因为(wéi)长句,歌以赠之,凡六百一十六言,命曰《琵琶行》。
浔阳江头夜送客,枫叶荻花秋瑟瑟。主人下马客在船,举酒欲饮无管弦。醉不成欢惨将别,别时茫茫江浸月。忽闻水上琵琶声,主人忘归客不发。
寻声暗问弹者谁?琵琶声停欲语迟。移船相近邀相见,添酒回灯重开宴。千呼万唤始出来,犹抱琵琶半遮面。转轴拨弦三两声,未成曲调先有情。弦弦掩抑声声思,似诉平生不得志。低眉信手续续弹,说尽心中无限事。轻拢慢捻抹复挑(tiǎo),初为《霓裳(chánɡ)》后《六幺》。大弦嘈嘈如急雨,小弦切切如私语。嘈嘈切切错杂弹,大珠小珠落玉盘。间(jiān)关莺语花底滑,幽咽(yè)泉流冰下难。冰泉冷涩弦凝(nínɡ)绝,凝绝不通声暂歇。别有幽愁暗恨生,此时无声胜有声。银瓶乍(zhà)破水浆迸,铁骑突出刀枪鸣。曲终收拨(bō)当心画,四弦一声如裂帛(bó)。东船西舫(fǎnɡ)悄(qiǎo)无言,唯见江心秋月白。
沉吟放拨(bō)插弦中,整顿衣裳(chánɡ)起敛容。自言本是京城女,家在虾蟆(há•ma)陵下住。十三学得琵琶成,名属教坊第一部。曲(qǔ)罢曾教善才服,妆成每被秋娘妒。五陵年少争缠头,一曲红绡(xiāo)不知数。钿(diàn)头银篦(bì)击节碎,血(xuè)色罗裙翻酒污。今年欢笑复明年,秋月春风等闲度。弟走从军阿姨死,暮去朝(zhāo)来颜色故。门前冷落鞍马稀,老大嫁作商人妇。商人重利轻别离,前月浮梁买茶去。去来江口守空船,绕船月明江水寒。夜深忽梦少年事,梦啼妆泪红阑(lán)干。
我闻琵琶已叹息,又闻此语重(chónɡ)唧(jī)唧。同是天涯沦落人,相逢何必曾相识!我从去年辞帝京,谪(zhé)居卧病浔阳城。浔阳地僻无音乐,终岁不闻丝竹声。住近湓江地低湿,黄芦苦竹绕宅生。其间旦暮闻何物?杜鹃啼血(xuè)猿哀鸣。春江花朝(zhāo)秋月夜,往往取酒还独倾(qīnɡ)。岂无山歌与村笛?呕哑嘲哳(ǒuyāzhāozhā)难为听。今夜闻君琵琶语,如听仙乐耳暂明。莫辞更坐弹一曲,为(wèi)君翻作《琵琶行》。
感我此言良久立,却坐促弦弦转急。凄凄不似向前声,满座重闻皆掩泣。座中泣下谁最多?江州司马青衫湿。
26.《雁门太守行》李贺(唐)
黑云压城城欲摧,甲光向日金鳞开。角声满天秋色里,塞上燕(yān)脂凝(nínɡ)夜紫。半卷红旗临易水,霜重鼓寒声不起。报君黄金台上意,提携玉龙为(wèi)君死。
27.《赤壁》杜牧(唐)
折戟(jǐ)沉沙铁未销,自将磨洗认前朝。东风不与周郎便,铜雀春深锁二乔。
28.《泊秦淮》杜牧(唐)
烟笼寒水月笼沙,夜泊(bó)秦淮近酒家。商女不知亡国恨,隔江犹唱后庭花。
29.《夜雨寄北》李商隐(唐)