该文作者为唐文学家元结。关于唐代记文与宋代记文,章必功先生在《文体史话》一书中有过一段分析——
唐代记文以记述为主,故《金石例》说:“记者,纪事之文也。”宋人记文则有专发议论者,故陈师道说:“韩退之作‘记’,记其事耳,今之‘记’乃论也。”
答案:九疑山地处衡山之南,宏伟美丽;却不能列于五岳;作者撰文对此表示不满;希望人家认识九疑山特有的长处。
【专题强化训练】
1. 阅读下面的文言文,完成1—5题。(18分)
与乐秀才书 欧阳修
某白秀才乐君足下。昨者舟行往来,皆辱见过,又蒙以所业一册,先之启事,宛然如后进之见先达之仪。某年始三十矣,其不从乡进士之后者于今才七年,而官仅得一县令,又为有罪之人,其德、爵、齿三者,皆不足以称足下之所待,此其所以为惭。自冬涉春,阴泄不止,夷陵水土之气,比频作疾,又苦多事,是以阙。
闻古人之于学也,讲之深而信之笃,其充于中者足,而后发乎外者大以光。譬夫金玉之有英华,非由磨饰染濯之所为,而由其质性坚实,而光辉之发自然也。《易》之《大畜》曰:“刚健笃实,辉光日新。”谓夫畜于其内者实,而后发为光辉者日益新而不竭也。故其文曰“君子多识前言往行,以畜其德”,此之谓也。
古人之学者非一家,其为道虽同,言语文章未尝相似。孔子之系《易》,周公之作《书》,奚斯之作《颂》,其辞皆不同,而各自以为经。子游、子夏、子张与颜回同一师,其为人皆不同,各由其性而就于道耳。今之学者或不然,不务深讲而笃信之徒,巧其词以为华,张其言以为大。夫强为则用力艰,用力艰则有限,有限则易竭。又其为辞不规模于前人,则必屈曲变态以随时俗之所好,鲜克自立。此其充于中者不足,而莫自知其所守也。
窃读足下之所为高健,志甚壮而力有余。譬夫良骏之马,有其质矣,使驾大辂而王良驭之,节以和銮而行大道,不难也。夫欲充其中,由讲之深,至其深,然后知自守。能如是矣,言出其口而皆文。
修见恶于时,弃身此邑,不敢自齿于人。人所共弃而足下过礼之,以贤明方正见待。虽不敢当,是以尽所怀为报,以塞其惭。某顿首。
1.对下列句子中加点词语的解释,正确的一项是( )
a.昨者舟行往来,皆辱见过 过:经过
b.其德、爵、齿三者,皆不足以称足下之所待 称:称心
c.闻古人之于学也,讲之深而言之笃 讲:钻研学问
d.虽不敢当,是以尽所怀为报 报:回信
2. 下列各组句子中,加点词的意义和用法相同的一组是( )
a.其不从乡进士之后者于今才七年 其自视也,亦若此矣
b.其充于中者足 激于义而死焉者也
c.其辞皆不同,而各自以为经 吾尝终日而思矣
d.节以和銮而行大道 以地事秦,犹抱薪救火