3.下列句子中,没有活用现象的一项是( )
a.刚健笃实,辉光日新
b.徒巧其词以为华,张其言以为大
c.弃身此邑,不敢自齿于人
d.是以尽所怀为报,以塞其惭
4.下列对原文有关内容的赏析,不正确的一项是( )
a.欧阳修在信中阐述和发展了韩愈 “文以载道”的思想,认为作文的好坏关键在品德和学问修养。
b.信中作者强调作家及其文章因为“为道”相同,其文章风格自应相同。
c.信中还批评了当时某些不讲究深入钻研,文辞的纤巧,说话夸张来冒充伟大的不良风气。
d.欧阳修把文学看得与道同样重要,把文学的艺术形式看得与思想内容同样重要,体现了他文道并重的思想。
5.把文中画线的句子译成现代汉语。(6分)
①此其充于中者不足,而莫自知其所守也。(3分)
②人所共弃而足下过礼之,以贤明方正见待。(3分)
答案:1.c(a过:访问;b称:相称,配得上;d报:答,回报)
2.d(a其:反指代词,我自己/代词,他们;b于:介词,在/介词,表被动;c而:连词,表转折,但是/连词,表修饰;d以:介词,用)
3.d(a日,名词作状语;b巧,形容词的使动用法;c齿:名词作动词,等同;d塞,普通动词,弥补)
4.b(欧阳修强调作家及其文章应该有不同的风格)
5.(1)这便是由于品德、学问不足,不知道应该坚守什么东西而造成的。
(2)人们都抛弃我,而足下对我则过分尊重,把我看作贤明正直、有才能的人。
2. 阅读下面的文言文,完成1—5题。
自元初,一新府庶政,至是五年矣。人心已定,惟元丰旧党分布中外,多起邪说以摇撼在位。吕大防、刘挚患之,欲稍引用,以平凤怨,谓之“调停”。宣仁后疑不决,辙面斥其非,复上疏曰:
臣近面论,君子小人不可并处,圣意似不以在言为非者。然天威咫尺,言词迫邃,有所不尽,臣而不言,谁当救其失者!亲君子,远小人,则立等国安;疏君子,任小人,则主忧国殆。此理之必然。未闻以小人在外,忧其不悦而引之于内,以自遗患也。故臣谓小人虽不可任以腹心,至于牧守四方,奔走庶务,无所偏废可也。若遂引之于内,是犹患盗娥之欲得财,而导之于寝室;知虎豹之欲食肉,而开之以垌①牧,无是理也。且君子小人,势同冰炭,同处必争。一争之后,小人必胜,君子必败。何者?小人贪利忍耻,击之则难去;君子洁身重义,沮之别引退。古语曰:“一薰②一莸③,十年尚有臭。”盖谓此矣。
先帝聪明圣智,疾颓靡之俗,欲以纲纪四方,比隆三代。而臣下不能将顺,造作诸法,上逆天意,下失民心。二圣因氏所愿,取而灵之,上下欣慰。刑前者用事之臣,今朝廷虽不加斥边,其势亦不能复留矣.尚赖二圣慈仁,者之于外,盖己厚矣。而议者惑于说,乃欲招而纳之,与之共事,谓之“调停”。非辈若返毯,岂肯但已哉?必将害正人,渐复旧事,以快私忿。人臣被祸,盖不足言,臣所惜者,祖宗朝廷也,惟使下断自圣心,匆为流言所悉,勿侠小人一进,后有噬脐④之悔,则天下幸甚。
疏入,宣仁后命宰执读于帘前,曰:“辙疑吾君臣兼用邪正,其言极中理。”诸臣从而和之,“调停”之说,逐已。 (选自《宋史•苏辙传》)