(029)子欲居九夷。或曰:“陋,如之何?”子曰:“君子居之,何陋之有?”
(030)子在川上曰:逝者如斯夫,不舍昼夜!
(031)子贡曰:君子之过也,如日月之食焉:过也,人皆见之;更也,人皆仰之。
(032)子曰:三军可夺帅也,匹夫不可夺志也。
(033)子曰:岁寒,然后知松柏之后凋也!
(034)子曰:非礼勿视,非礼勿听,非礼勿言,非礼勿动。
(035)子夏曰:商闻之矣,死生有命,富贵在天。君子敬而无失,与人恭而有礼。四海之内皆兄弟也,君子何患乎无兄弟也?
(036)子曰:君子成人之美,不成人之恶。小人反是。
(037)曾子曰:君子以文会友,以友辅仁。
(038)子曰:其身正,不令而行;其身不正,虽令不从。
(039)子曰:无欲速,无见小利。欲速则不达,见小利则大事不成。
(040)子曰:君子和而不同,小人同而不和。
(041)子曰:工欲善其事,必先利其器。
(042)子曰:人无远虑,必有近忧。
(043)子曰:躬自厚而薄责于人,则远怨矣。
(044)子曰:君子求诸己,小人求诸人。
(045)子贡问曰:“有一言而可以终身行之者乎?”子曰:“其恕乎!己所不欲,勿施于人。”
(046)子曰:巧言乱德。小不忍,则乱大谋。
(047)子曰:人能弘道,非道弘人。
(048)子曰:过而不改,是谓过矣。
(049)子曰:当仁,不让于师。
(050)子曰:道不同,不相为谋。
(051)夫如是,故远人不服,则修文德以来之;既来之,则安之。
(052)子曰:性相近也,习相远也。
(053)子曰:小子何莫学夫诗?诗,可以兴,可以观,可以群,可以怨。
(054)子夏曰:博学而笃志,切问而近思,仁在其中矣。
(055)子夏曰:小人之过也,必文。
(056)子夏曰:仕而优则学,学而优则仕。
——《论语》
(057)仁者无敌。老吾老以及人之老,幼吾幼以及人之幼。天下可运于掌。
(058)孟子曰:天时不如地利,地利不如人和。
(059)富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。此之谓大丈夫。
(060)天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,增益其所不能。
(061)达则兼济天下,穷则独善其身。
——《孟子》
(062)大学之道,在明明德,在亲民,在止于至善。 ——《大学》
(063)博学之,审问之,慎思之,明辩之,笃行之。 ——《中庸》
(064)玉不琢不成器,人不学不知道。 ——《礼记》
(065)虽有佳肴,弗食不知其旨也;虽有至道,弗学不知其善也。故学然后知不足,教然后知困。知不足然后能自反也,知困然后能自强也。故曰:教学相长也。 ——《礼记》
(066)天行健,君子以自强不息;地势坤,君子以厚德载物。 ——《周易》
(067)合抱之木,生于毫末;九层之台,起于累土;千里之行,始于足下。
(068)金玉满堂,莫之能守;富贵而骄,自遗其咎。功遂身退,天之道。
(069)知人者智,自知者明;胜人者有力,自胜者强。