(050)寒雨连江夜入吴,平明送客楚山孤。洛阳亲友如相问,一片冰心在玉壶。
(051)秦时明月汉时关,万里长征人未还。但使龙城飞将在,不教胡马度阴山。
(052)泉眼无声惜细流,树阴照水爱睛柔。小荷才露尖尖角,早有蜻蜓立上头。
(053)毕竟西湖六月中,风光不与四时同。接天莲叶无穷碧,映日荷花别样红。
(054)半亩方塘一鉴开,天光云影共徘徊。问渠哪得清如许,为有源头活水来。
(055)竹坞无尘水槛清,相思迢递隔重城。秋阴不散霜飞晚,留得枯荷听雨声。
(056)一上高城万里愁,蒹葭杨柳似汀洲。溪云初起日沉阁,山雨欲来风满楼。
(057)莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。山重水复疑无路,柳暗花明又一村。
(058)世味年来薄似纱,谁令骑马客京华。小楼一夜听春雨,深巷明朝卖杏花。
(059)千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。
(060)以铜为镜,可以正衣冠;以古为镜,可以知兴替;以人为镜,可以明得失。
(061)北风卷地白草折,胡天八月即飞雪。忽如一夜春风来,千树万树梨花开。
(062)轮台东门送君去,去时雪满天山路。山回路转不见君,雪上空留马行处。
(063)老骥伏枥,志在千里;烈士暮年,壮心不已。
(064)慈母手中线,游子身上衣。临行密密缝,意恐迟迟归。谁言寸草心,报得三春晖。
(065)旧书不厌百回读,熟读深思子自知。(苏轼)
4.儒道名句读背
(001)子曰:学而时习之,不亦说乎?有朋自远方来,不亦乐乎?人不知而不愠,不亦君子乎?
(002)子曰:巧言令色,鲜矣仁!
(003)曾子曰:吾日三省吾身——为人谋而不忠乎?与朋友交而不信乎?传不习乎?
(004)子曰:“《关雎》乐而不淫,哀而不伤。”
(005)子曰:君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎于言,就有道而正焉,可谓好学也已。
(006)《诗》三百,一言以蔽之,曰:思无邪。
(007)子曰:温故而知新,可以为师矣。
(008)子曰:君子周而不比,小人比而不周。
(009)子曰:学而不思则罔,思而不学则殆。
(010)子曰:由,诲女知之乎?知之为知之,不知为不知,是知也!
(011)子曰:朝闻道,夕死可矣。
(012)子曰:君子喻于义,小人喻于利。
(013)子曰:见贤思齐焉,见不贤而内自省也。
(014)子曰:德不孤,必有邻。
(015)子贡问曰:孔文子何以谓之文也?子曰:敏而好学,不耻下问,是以谓之文也。
(016)子曰:老者安之,朋友信之,少者怀之。
(017)子曰:知之者不如好之者;好之者不如乐之者。
(018)子曰:知者乐水,仁者乐山;知者动,仁者静;知者乐,仁者寿。
(019)子曰:夫仁者,己欲立而立人,己欲达而达人。
(020)子曰:默而识之,学而不厌,诲人不倦,何有于我哉?
(021)子曰:“吾尝终日不食,终夜不寝,以思,无益,不如学也。”
(022)子曰:不愤不启,不悱不发,举一隅不以三隅反,则不复也。
(023)子曰:饭疏食,饮水,曲肱而枕之,乐亦在其中矣。不义而富且贵,于我如浮云。
(024)子曰:三人行,必有我师焉。择其善者而从之,其不善者而改之。
(025)子钓而不纲,弋不射宿。
(026)子曰:君子坦荡荡,小人长戚戚。
(027)子曰:不在其位,不谋其政。
(028)子曰:学如不及,犹恐失之。