2.高中课文补充读背
(01)《书》曰:“满招损,谦得益。”忧劳可以兴国,逸豫可以亡身,自然之理也。
(02)夫祸患常积于忽微,而智勇多困于所溺,岂独伶人也哉?
——宋代•欧阳修《伶官传序》
(03)又杂植兰桂竹木于庭,旧时栏楯,亦遂增胜。借书满架,偃仰啸歌,冥然兀坐,万籁有声;而庭阶寂寂,小鸟时来啄食,人至不去。三五之夜,明月半墙,桂影斑驳,风移影动,珊珊可爱。
——明代•归有光《项脊轩志》
(04)臣闻求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
(05)怨不在大,可畏惟人;载舟覆舟,所宜深慎。
(06)诚能见可欲,则思知足以自戒;将有作,则思知止以安人;念高危,则思谦冲而自牧;惧满盈,则思江海下百川;乐盘游,则思三驱以为度;忧懈怠,则思慎始而敬终;虑壅蔽,则思虚心以纳下。
(07)总此十思,宏兹九德,简能而任之,择善而从之,则智者尽其谋,勇者竭其力,仁者播其惠,信者效其忠;文武并用,垂拱而治。何必劳神苦思,代百司之职役哉?
——唐代•魏征《谏太宗十思书》
(08)夫君子之行,静以修身,俭以养德。非淡泊无以明志, 非宁静无以致远。夫学须静也,才须学也。非学无以广才,非志无以成学。
——三国•诸葛亮《诫子书》
(09)山不在高,有仙则名。水不在深,有龙则灵。斯是陋室,惟吾德馨。苔痕上阶绿,草色入帘青。谈笑有鸿儒,往来无白丁。可以调素琴,阅金经。无丝竹之乱耳,无案牍之劳形。南阳诸葛庐,西蜀子云亭。孔子云:“何陋之有?”
——唐•刘禹锡《陋室铭》
(10)予独爱莲之出淤泥而不染,濯清涟而不妖,中通外直,不蔓不枝,香远益清,亭亭净植,可远观而不可亵玩焉。
——宋•周敦颐《爱莲说》
3.诗词读背补充
(001)东临碣石,以观沧海。水何澹澹,山岛竦峙。树木丛生,百草丰茂。
(002)秋风萧瑟,洪波涌起。日月之行,若出其中。星汉灿烂,若出其里。
(003)结庐在人境,而无车马喧。问君何能尔?心远地自偏。
(004)采菊东篱下,悠然见南山。山气日夕佳,飞鸟相与还。
(005)画栋朝飞南浦云,珠帘暮卷西山雨。闲云潭影日悠悠,物换星移几度秋。
(006)移船相近邀相见,添酒回灯重开宴。千呼万唤始出来,犹抱琵琶半遮面。
(007)别有幽愁暗恨生,此时无声胜有声。银瓶乍破水浆迸,铁骑突出刀枪鸣。
(008)我闻琵琶已叹息,又闻此语重唧唧。同是天涯沦落人,相逢何必曾相识!
(009)江南好,风景旧曾谙。日出江花红胜火,春来江水绿如蓝,能不忆江南?
(010)孤山寺北贾亭西,水面初平云脚低。几处早莺争暖树,谁家新燕啄春泥。
(011)乱花渐欲迷人眼,浅草才能没马蹄。最爱湖东行不足,绿杨阴里白沙堤。
(012)青山隐隐水迢迢,秋尽江南草未凋。二十四桥明月夜,玉人何处教吹箫?
(013)独怜幽草涧边生,上有黄鹂深树鸣。 春潮带雨晚来急,野渡无人舟自横。
(014)水光潋滟晴方好,山色空濛雨亦奇。欲把西湖比西子,淡妆浓抹总相宜。
(015)竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知。蒌蒿满地芦芽短,正是河豚欲上时。
(016)花褪残红青杏小。燕子飞时,绿水人家绕。枝上柳绵吹又少,天涯何处无芳草!